Drogi Rodzicu!
Pamiętaj! Każda zmiana daje szansę na
rozwój
Posyłając dziecko do przedszkola nie
traktuj tego w kategoriach smutnej konieczności. Zauważ pozytywne
aspekty dokonującej się właśnie zmiany w życiu Twojego dziecka.
Zdobyte w przedszkolu doświadczenia są jedyne w swoim rodzaju. Grupa
przedszkolna daje możliwość poznania podstawowych zasad życia w społeczności. Zasady obowiązujące w
kontaktach z ludźmi musi poznać każdy i przedszkole bardzo się w tym przydaje. Dziecko nauczy się nie tylko
współpracy z rówieśnikami, nabierze odwagi i wiary we własne możliwości, ale
zyska o wiele więcej. Przedszkole stanowi doskonałe przygotowanie do
szkolnych obowiązków. Dziecko uczy się koncentracji, wypełniania
poleceń, rozwija samodzielność.
Dlatego już od dzisiaj prowadź
systematyczne i konsekwentne działania, które pomogą Twojemu dziecku,
jak również i Tobie, w miarę szybko przystosować się do nowego środowiska:
„Jeżeli
twierdzisz, że mi ufasz – ufaj mi całym
sobą. Ufaj mi – naprawdę.
Potrzebuję Twojej wiary
we mnie. Ona unosi moje skrzydła.
Ty, moja mądra, dorosła
Mamo we mnie wierzysz;
Ty, dorosły, potężny
Tato – ufasz, że dam radę,
więc ja – Wasz malutki
syn, Wasza mała córeczka – PORADZĘ SOBIE.
Otoczony Twoimi ciepłymi
zapewnieniami odnajdę w sobie siłę do tego, by sobie poradzić. Otulony Twoim
wsparciem, Twoją pewnością i wiarą we mnie – będę latał…”
Katarzyna Wnęk – Joniec ‘Nie przydeptuj małych skrzydeł’
1.
Przygotujcie
samych siebie
Pamiętajmy przede wszystkim o tym, że
jesteśmy dla dziecka jako rodzice najważniejsi na świecie. To, jak my-dorośli
podejdziemy do procesu adaptacji dziecka w przedszkolu, będzie miało ogromny
wpływ na jego komfort psychiczny i poczucie bezpieczeństwa w tej nowej sytuacji.
A im mniej stresu w nas, tym więcej radosnych przeżyć do zauważenia.
Jeśli chcecie, by Wasz Maluch awansował na
przedszkolaka, powinniście przede wszystkim przygotować do tego… siebie samych!
Rodzice powinni być przekonani, że takie rozwiązanie będzie najlepsze, zarówno
dla nich, jak i dla dziecka. Decyzja powinna być podjęta raz, a później
konsekwentnie realizowana. Dziecko nie może widzieć na Waszej twarzy wahania, nie
powinniście też przy nim dyskutować, czy dane przedszkole jest dobre, czy złe.
Wątpliwości, które zasiejecie w jego umyśle, obrócą się potem przeciwko Wam.
Uwierzcie, nawet jeśli malec bawi się w swoim pokoju, i tak słyszy, o czym
rozmawiają dorośli. Mama i tata chodzą do pracy, starsze dziecko do szkoły, a
młodsze do przedszkola. Tej raz podjętej decyzji należy się konsekwentnie
trzymać, tłumacząc dziecku, że takie jest po prostu życie.
2. Przygotowanie dziecka do przedszkola
w domu rodzinnym
Jedną z najważniejszych spraw w procesie
adaptacji jest odpowiednie przygotowanie dziecka do przedszkola. Może się to
dziać poprzez prowadzenie z maluchem rozmów o przedszkolu. Ważne jest, aby
przygotowania rozłożyć w czasie i nie przekazywać wiadomości na ten temat zbyt
natarczywie. Wyjaśnijcie dziecku, kto
będzie je odprowadzał, kto odbierał (starajcie się dotrzymywać słowa), opowiedzcie,
co tam będzie robiło, zapewnijcie, że pozna w przedszkolu kolegów, nauczy się
ciekawych rzeczy. Należy pamiętać, że wszystko, co rodzice powiedzą na
temat przedszkola, będzie miało wpływ na to, jak dziecko będzie się w nim
czuło. Opinia rodziców wpłynie na obraz przedszkola w oczach dziecka, dlatego
ważne jest, by na początek nie roztaczać wspaniałych wizji cudownych chwil,
które nie zawsze będą pokrywały się z pierwszym doświadczeniem dziecka, lecz
przedstawić przedszkole w pozytywny, pełen entuzjazmu, ale jednocześnie
wyważony sposób. Absolutnie nie
straszcie go, mówiąc: „W przedszkolu nauczą Cię grzeczności”, nie
przypominajcie co chwila: „Jak zostaniesz przedszkolakiem, będziesz musiał…”.
Podobne uwagi zniechęcają dziecko do przedszkola, wywołują niepotrzebny stres.
Lepiej, by dziecko miało wrażenie, że „awansuje na przedszkolaka”, co oznacza:
„Teraz jesteś już duży”. Stosujcie pochwały typu: „Założyłeś spodnie sam! Jak
prawdziwy przedszkolak”. Pamiętajcie! Dobre nastawienie to połowa sukcesu. Wchodząc
do nowego środowiska, dziecko ma prawo czuć niepokój, lęk, tęsknotę, które nie
pozwalają w tych pierwszych trudnych dniach na nawiązywanie kontaktu i swobodną
zabawę z nowymi kolegami. Zanim dziecko pójdzie do przedszkola, warto, by
rodzice umożliwiali mu przebywanie w większej grupie dzieci pod opieką osób
dorosłych innych niż rodzice – pozwoli to dziecku nabywać pozytywne
doświadczenia i później
lepiej się adaptować. Dobrze jest zachęcić rodziców do organizowania różnego
typu spotkań, np. w gronie znajomych,
zanim dziecko przekroczy progi przedszkola.
3. Przygotowanie dziecka do czynności
samoobsługowych i rozwijania samodzielności
Dla
dobrej adaptacji ważne jest, na ile dziecko jest już samodzielne w wykonywaniu
codziennych czynności. Rodzice powinni wiedzieć, że trzylatek powinien
samodzielnie obsługiwać się w toalecie, a także zjeść, rozebrać się i
założyć proste ubrania (pod opieką dorosłego). Dziecko samodzielne to również
takie, które nie jest wożone w wózku podczas spacerów, tylko pokonuje krótki
dystans idąc pieszo – tak jak rodzice, starsze rodzeństwo, babcia, dziadek.
Ważnym aspektem w przygotowaniu dziecka do pobytu w przedszkolu jest zachęcanie
do spożywania różnych posiłków, nie tylko ulubionych przez dzieci. Proszę
wprowadzać do diety dziecięcej potrawy za którymi nie przepada i uczyć jak
zdrowo jeść. Ważne jest również
przygotowywanie potraw z warzyw nieprzecieranych lub lekko
rozdrobnionych. Dziecko może też jeść już naturalne owoce, nie jest konieczne
ich obieranie, przecieranie i skrobanie. Opanowanie umiejętności w tych sferach
daje dziecku poczucie bezpieczeństwa. Samodzielność stymuluje rozwój
intelektualny i zwiększa zaufanie do własnych sił. Gdy dziecko daje sobie radę
w zakresie podstawowej samoobsługi, ma szansę być docenione przez nauczyciela,
który dostrzeże jego wysiłki, pochwali je, a to sprzyjać będzie budowaniu
pozytywnego kontaktu i więzi. Miłe doświadczenia w pierwszych dniach
przedszkolnych skracają okres adaptacyjny. Rodzice – jeżeli tego nie zrobili –
powinni zatem rozpocząć proces usamodzielniania dziecka, zanim jeszcze maluch
zacznie regularnie chodzić do przedszkola.
4. Jeśli znów siusia w majtki
Zdarza się, że
w pierwszych tygodniach przedszkola dziecko się moczy. Przyczyny mogą być
błahe: dziecko było pochłonięte zabawą, nie dało sobie rady z odpięciem spodni,
nie poprosiło pani o pomoc. Bywa, że jest to objaw lęku i niepewności. Mokre
majtki to sposób, by mama i pani poświęciły mu więcej uwagi. Naturalnie dziecko
nie robi tego świadomie. Nie krzyczcie więc na dziecko i nie zawstydzajcie go.
Okazujcie za to dużo czułości i troski. Na wypadek „wpadki” dajcie maluchowi
zapasową bieliznę.
5. Dostosowanie rodziny do rytmu dnia w
przedszkolu
Następnym
istotnym elementem jest stopniowa zmiana dotychczasowego rytmu i trybu życia
malucha. Warto dostosować jego rytm dnia do tego, jaki panuje w przedszkolu, a
także od czasu do czasu wspomnieć, co o tej porze robią dzieci w przedszkolu. W
chwili pójścia do przedszkola zarówno rodzice, jak i dziecko stają przed
koniecznością wstawania o określonej godzinie, ubrania się i zdążenia do
przedszkola na czas. Zanim dziecko pójdzie do przedszkola, warto zadbać o to,
by zaczęło wcześniej chodzić spać i wcześniej wstawać. W ten sposób
poranki pozbawione będą elementu pośpiechu i irytacji z powodu ewentualnego
spóźnienia do przedszkola i do pracy. Ponieważ zmiana ta wymaga czasu, warto
mówić o takiej potrzebie rodzicom wcześniej, zanim dziecko zacznie
uczęszczać do przedszkola.
6. Pierwsze rozstania z dzieckiem – jak bez
bólu pozostawić dziecko w przedszkolu
Gdy
dziecko znajdzie się na liście dzieci przyjętych do przedszkola, rodzicom
towarzyszy ogromna radość, ale tuż przed pójściem do przedszkola pojawia się
wiele obaw, jak „moje dziecko” poradzi sobie w nowym środowisku, wśród
nieznanych sobie osób i rówieśników.
Obecność
dziecka w przedszkolu to rezultat racjonalnej decyzji podjętej przez rodziców.
Powinni oni wiedzieć, że przeżywany przez nich stres związany z oddaniem
pociechy do przedszkola jest doskonale wyczuwany przez dziecko, a reakcje
ściśle powiązane z trudną sytuacją – chodzi głównie o płacz dziecka przy
rozstaniu z rodzicem. Spokojni rodzice, pewni tego, co robią, są dla dziecka
oparciem, natomiast lęki, łzy i obawy mamy czy taty obniżają wiarę dziecka we
własne siły. Aby ograniczyć do niezbędnego minimum stres spowodowany przyjściem
do przedszkola, rodzice, jako osoby najsilniej związane z dzieckiem, powinni
stopniowo przygotować także siebie na to ważne wydarzenie, tak by zmiana
środowiska następowała możliwie łagodnie i była rozłożona w czasie, dając
dziecku możliwość stopniowego wrośnięcia w nową społeczność.
Już w czasie przystosowywania się do zmian
związanych z pójściem do przedszkola warto poświęcić dziecku nieco więcej czasu
niż zwykle poprzez wspólne wykonywanie codziennych czynności, które pozytywnie
wpływają na wzajemne relacje. Warto także wykazać chęć pomocy w rozwiązaniu
problemów dziecka, co pogłębia więź między nim a rodzicami. W pierwszych
dniach pobytu w przedszkolu pożegnania mogą być trudne, dlatego już w drodze do
placówki rodzice powinni postarać się o dobry nastrój. Warto, by przyszli do
przedszkola nieco wcześniej, by dać dziecku i sobie czas na rozstanie,
które powinno być spokojne, zdecydowane i nieprzeciągane w czasie. Nie
można wprowadzać atmosfery pośpiechu i nerwowości Rodzice podczas pożegnania powinni
poinformować swoje dziecko, kiedy będą z powrotem, i spokojnie wyjść. Dziecko pozostaje przecież
pod dobrą opieką. Rodzice muszą wiedzieć, że w żadnym wypadku nie należy
wychodzić ukradkiem – to może spowodować, że dziecko poczuje się oszukane
i następnego dnia może już nie opuścić rodzica ani na krok, a cały wysiłek
adaptacyjny pójdzie na marne. . Nie
pytajcie: „Czy mogę już iść”?, „Już idę, dobrze?”, bo co zrobicie wówczas,
kiedy dziecko zdecydowanie powie: „Nie!”? Czy zmienicie swoją decyzję,
wywołując tylko mętlik w głowie malucha? Jeśli mimo upływu czasu; mama bardzo
cierpi przy rozstaniu z dzieckiem, lepiej by przyprowadzał je tata. Czasem
w rozstaniu pomaga
ulubiona maskotka dziecka lub pozostawiony do popilnowania szalik mamy. . Pamiętajcie też, że najgorsze są
poniedziałki. W kolejnych dniach dziecięcy protest się wycisza, by w następny poniedziałek
pojawić się z nową siłą. Czekajcie cierpliwie, czas zmieni wszystko! Zaufajcie
nam!
Podczas
odbierania z przedszkola warto powiedzieć dziecku, że się o nim myślało,
zapytać, czy się bawiło i w co, czy było na spacerze. Jednak, jeżeli
dziecko nie chce opowiadać na pytania, to zaprzestać pytań- nic na siłę. Dobrze jest zainteresować się jego pracami,
które będą przynoszone z sali lub będą wisieć na wystawie grupowej. Po
odebraniu dziecka z przedszkola w drodze do domu, zastanowić się nad
tym, jak wspólnie spędzić popołudnie, zaproponować dziecku wspólną zabawę,
spacer.
7. Bądźcie w bliskim kontakcie z nauczycielką
Rozmawiajcie z
nauczycielką o dziecku, kiedy coś Was niepokoi lub z czegoś się cieszycie. Ona
Wam powie, jak dziecko się sprawuje w ciągu dnia. Zdarza się, że w pierwszych
dniach dziecko nie pozostawia na nauczycielce „suchej nitki” lub fantazjuje na
temat przedszkola. Przyczyny? Rozczarowanie, że pani wzięła na kolano innego
malca albo nie zareagowała zbyt szybko na prośbę dziecka. Postarajcie się
uważnie wysłuchać swoją pociechę, bez komentarzy i pouczania. Rozmawiajcie o
tym z nauczycielką, pomoże to Wam ustalić przyczynę antypatii i odpowiednio
temu zaradzić.
8. Nie poddawajcie się zbyt łatwo!
Jeśli dziecko
mimo wszystko bardzo przeżywa rozstanie, jeśli nie chce chodzić do przedszkola,
nie poddawajcie się, nie zostawiajcie go w domu tylko dlatego, że płacze,
przyprowadźcie, mimo że nie chce. Nie przyprowadzajcie, by zaraz potem zabierać
je do domu, bo na widok jego łez robi Wam się smutno. Jeśli takie sytuacje będą
się powtarzać, ryzykujecie, że dziecko zawsze wykorzysta Waszą słabość ze
szkodą dla siebie. Wielu rodziców mówi wtedy: „Może za miesiąc, może za rok…”.
Na pewno dziecku trudno jest zaadaptować się do nowej sytuacji. Ale warto też
zdać sobie sprawę, że tego typu próby czekają je w życiu jeszcze nie raz.
Pójście do nowej szkoły, egzaminy, praca – wszystko to są sytuacje nowe,
stresujące, z którymi trzeba sobie dawać radę. Należy się do nich przygotować
już od najmłodszych lat – później
będzie łatwiej.
Nasze rady należy czytać, przypominać je sobie i przede wszystkim stosować
– dopiero wtedy
będą skuteczne.
Oczekiwania
przedszkola wobec rodziców
Nasze przedszkole oczekuje, że rodzice będą:
- informowali nauczycieli o stanie zdrowia dziecka,
zażywanych przez nie lekach, jego samopoczuciu (zażywanie konkretnych
leków wpływa na spowolnienie procesów myślowych albo nadmierne
rozdrażnienie); dzięki temu nauczyciele będą mogli pomóc dziecku przez
dostosowanie jego aktywności do stanu zdrowia i potrzeb; - współpracowali z nauczycielami w przypadku
rozpoznania problemów rozwojowych dziecka, nie będą odmawiali konsultacji
ze specjalistami w instytucjach
zajmujących się udzielaniem pomocy psychologiczno-pedagogicznej; - aktywnie się włączali w życie grupy w celu
podnoszenia atrakcyjności oferty edukacyjnej skierowanej do dzieci; - aktywnie się włączali w realizację przedsięwzięć
i projektów o charakterze ogólnoprzedszkolnym; - obowiązkowo uczestniczyli w uroczystościach
organizowanych dla rodziców z udziałem ich dzieci; - dochowywali obietnic składanych dzieciom;
Oczekujemy,
że rodzice:
- nie będą narażali dzieci na dyskomfort i stres w
związku z nieprzygotowaniem ich do zabaw i zajęć, na skutek
niedostarczenia do przedszkola różnych akcesoriów, przyborów, ubrania na
zmianę; - nie będą przyprowadzali do przedszkola dzieci
chorych.
Czy wiesz, Rodzicu, co Twój trzylatek
już potrafi?
1.
Wie już wiele, rozumie, pamięta, lecz
trudno mu skupić uwagę na dłużej, zwłaszcza na jednym temacie.
2. Większość
informacji przyjmuje bezkrytycznie i dosłownie, a fantazje, bajki nie mają
wyraźnie zarysowanych granic.
3. Posiada
dużą potrzebę poznawania otaczającego świata, dlatego łatwo obudzić w nim
zainteresowanie przedszkolem.
4. Jego
wiedza jest jeszcze skromna, dlatego uzupełnia ją swoją fantazją
i skojarzeniami.
5. Dopiero
zaczyna przyswajać pojęcia czasu, przestrzeni i podstawowe pojęcia
matematyczne.
6. Chętnie
powtarza, co usłyszał, lub snuje swoje opowieści, ponieważ intensywnie rozwija
się jego mowa.
7. Lubi
książeczki edukacyjne, które wzbogacają jego język, wiedzę i wrażliwość.
8. Jego
zachowaniem rządzą emocje i impulsy.
9. Początek
edukacji przedszkolnej może być silnym przeżyciem, dlatego trzylatek może
zacząć budzić się w nocy, może być bardziej rozdrażniony i płaczliwy.
10. Przedszkole
ma prawo budzić emocje, takie jak lęk, sprzeciw oraz płacz na starcie.
11. Warto
pytać nauczyciela o samopoczucie dziecka w przedszkolu oraz o to, co pomaga mu
się odprężać, a co budzi napięcie.
12. Trzylatek
wyraża już chęć kontaktów z innymi rówieśnikami, jednak na razie bawi się obok
innych dzieci. Wspólne, krótkie zabawy kończą się często konfliktem.
13. Trudne
relacje z innymi dziećmi są istotne w rozwoju trzylatka, uczą norm grupowych,
kompromisu oraz dbania o swoje prawa.
14. Trzylatek
jest bardzo ufny, co może łączyć się z zagrożeniem.
15. Potrzebuje
czasu i aktywnej pomocy ze strony dorosłych, by oswoić się z towarzystwem
i opiekunem w przedszkolu.
16. Zabawa
to podstawowa aktywność trzylatka.
17. Odpowiednie
dla trzylatka są proste zabawki manualne, tematyczne i rozwijające myślenie –
ważne, by były bezpieczne.
18. Trzylatek
do zabawy może wykorzystać zwykłe przedmioty codziennego użytku czy dary
natury, które pobudzają wyobraźnię i wrażliwość.
19. Najatrakcyjniejsze
są zabawki, którymi bawią się inne dzieci, co często jest źródłem konfliktów,
ale i okazją do nauki ich pokojowego rozwiązywania.
20. Trzylatek
ma swój własny, typowy dla siebie poziom energii i zapotrzebowania na ruch,
który zmienia się z wiekiem.
21. Swobodnie
wykonuje już takie ćwiczenia jak: skakanie na jednej nodze, chodzenie na
czworakach, wspinanie się, bieganie, wieszanie się na rękach.
22. U
trzylatka wzrasta koordynacja wzrokowo-ruchowa, a ręce dziecka stają się coraz
bardziej sprawne.
Pomocnicze bajki edukacyjne – linki
https://www.youtube.com/watch?v=B9KoVvRNadA&ab_channel=BajkidladzieciTV
https://www.youtube.com/watch?v=as477Av0qmU&ab_channel=Kamlotki
https://www.youtube.com/watch?v=uXIiwZd8Gfk&ab_channel=BajkidladzieciTV
https://www.youtube.com/watch?v=YrT5XAcsRss&ab_channel=Kamlotki
M. S-Tyma